به گزارش کردپرس، مقاله نشنال اینترست درباره درخواست اقلیم کردستان از آمریکا برای تجهیز این منطقه به سیستم های دفاع موشکی توضیح میدهد که اقلیم کردستان عراق با وجود تهدیدهای فزاینده پهپادی و راکتی، نیازمند سامانههای پیچیده و گرانقیمت پاتریوت نیست؛ بلکه سیستمهای دفاع هوایی ارزانتر، سریعتر و متناسبتری مانند C-RAM میتوانند بخش عمده نیازهای دفاعی اقلیم را برطرف کنند. نقطه آغاز این خواسته، حمله ۲۶ نوامبر ۲۰۲۵ به میدان گازی کورمور است؛ حملهای که تنها یکی از چندین حمله طی سالهای گذشته بوده و بار دیگر نشان داده که زیرساختهای حیاتی انرژی اقلیم کاملاً در معرض آسیب هستند. این حملات، غالباً از سوی گروههایی در داخل در عراق انجام میشوند که ممکن است هدف آنها بیثباتسازی اقلیم و تحت فشار قرار دادن نیروهای آمریکایی و شرکای منطقهای واشنگتن باشد.
این مطلب توضیح میدهد که این تهدیدها عمدتاً از جنس پهپادهای ارزان، کند و انتحاری یا راکتهای کوتاهبرد هستند؛ ابزارهایی که برای مقابله با آنها استفاده از سامانههایی همچون پاتریوت نه منطقی است و نه اقتصادی. پاتریوت برای رهگیری تهدیدات پیچیدهتر—از جمله موشکهای بالستیک و هواگردهای پیشرفته—طراحی شده و هزینه عملیاتی و نگهداری بسیار بالایی دارد. اقلیم کردستان نه با چنین تهدیداتی روبهروست و نه زیرساخت یا نیروی انسانی لازم برای بهرهبرداری از چنین سامانهای را در اختیار دارد. همچنین، استقرار پاتریوت در اقلیم میتواند حساسیتهای سیاسی و امنیتی بزرگی ایجاد کند، زیرا برخی بازیگران منطقه ای احتمالاً این اقدام را تغییر موازنهای راهبردی علیه خود تلقی میکنند و واکنش نشان میدهند.
در مقابل، طرح پیشنهادی نشنال اینترست روشن و عملی است: اقلیم به شبکهای از سامانههای مناسبت تر مانند C-RAM نیاز دارد؛ سیستمهایی که آمریکا سالهاست از آنها برای حفاظت از پایگاههای خود در عراق و سوریه استفاده میکند و عملکردشان در رهگیری پهپادهای مشابه امتحان شده است. مقاله با اشاره به تجربه جنگ اوکراین توضیح میدهد اقلیم کردستان فاقد جنگنده، هلیکوپتر رهگیر یا پدافند هوایی لایهدار است و بنابراین یک سامانه منعطف، سریعالنصب و کمهزینه مانند C-RAM بهترین تناسب را با نیازهای فعلی آن دارد.
کاربرد چنین سامانهای تنها به دفاع از تأسیسات انرژی محدود نمیشود. اقلیم با فعالسازی دوباره خط لوله نفت به ترکیه، مشارکت شرکتهای خارجی در حوزه انرژی مانند دانا گاز، و قرار گرفتن در مرکز تعاملات میان بغداد، آنکارا، دمشق و واشنگتن، نقش مهمی در ثبات منطقه دارد. در چنین وضعیتی، ادامه حملات پهپادی میتواند نهتنها اقتصاد و برق اقلیم را دچار بحران کند، بلکه روندهای سیاسی حساس، از جمله کاهش تنش بین ترکیه و پ.ک.ک و همکاریهای امنیتی در شمال سوریه را نیز مختل سازد. بنابراین، حفاظت از زیرساختهای حیاتی اقلیم، یک مسئله انرژی صرف نیست، بلکه یک ضرورت ژئوپولیتیکی است.نشریه نشنال اینترست نتیجه می گیرد اقلیم کردستان به پاتریوت نیاز ندارد و چنین سامانهای حتی میتواند مشکلات سیاسی و امنیتی جدید ایجاد کند. در عوض، سیستمهای دفاعی نزدیکبرد، قابلاستقرار سریع و کمهزینه مانند C-RAM دقیقاً متناسب با ماهیت تهدیدات اقلیم هستند و میتوانند عملاً امنیت نیروگاهها، تأسیسات گازی و مناطق حساس را تضمین کنند. این نوع دفاع هوایی نهتنها از منابع حیاتی اقلیم محافظت میکند، بلکه به کاهش تنشهای منطقهای کمک میکند و امکان میدهد که نیروهای آمریکایی و شرکای محلی بدون نیاز به ورود به چرخهای جدید از درگیری، بر پایداری و توسعه منطقه تمرکز کنند.
نظر شما