به گزارش کردپرس به نقل از نشریه بانکینگ نیوز یونان، دمشق در حال آماده‌سازی برای نبرد با نیروهای کرد است. در حالی که ضرب‌الاجل اجرای توافق ادغام -که در ماه مارس میان دولت اسلام‌گرای «حکومت موقت سوریه» و «نیروهای دموکراتیک سوریه» (قسد/SDF) امضا شد- رو به پایان است، هیچ پیشرفتی حاصل نشده و دو طرف به‌سوی رویارویی شدید پیش می‌روند. باوجود انتشار گزارش‌هایی دربارهٔ پیشرفت، وب‌سایت المانیتور اواخر نوامبر فاش کرد که روند اجرایی کاملاً متوقف شده است. آلدار خلیل، مقام ارشد شاخه‌ی سیاسی قسد، به این رسانه گفت که از اکتبر هیچ ارتباطی از سوی دولت برقرار نشده و دمشق تنها «توهم وجود یک روند» را برای سفر احمد الشرع، رئیس‌جمهور، به واشنگتن ایجاد کرده بود.

از آن زمان، درگیری‌های دائمی میان نیروهای دولتی و قسد در شمال و شرق سوریه از حلب تا رقه و دیرالزور گزارش شده است. دولت و متحد اصلی آن یعنی ترکیه هشدار داده‌اند که شکست در اجرای توافق تا پایان سال می‌تواند به اقدام نظامی منجر شود. آنکارا قسد را شاخه‌ای از حزب کارگران کردستان (PKK) می‌داند.

در روزهای اخیر، تنش علیه قسد افزایش یافته است. ۶ دسامبر، هاکان فیدان، وزیر خارجه ترکیه، اعلام کرد که قسد «هیچ قصدی» برای اجرای توافق ندارد و هشدار داد که آنکارا در صورت عدم پایبندی تا پایان سال، دست به اقدام نظامی خواهد زد. او تأکید کرد که «نمی‌توان دو ارتش در یک کشور داشت.»

روز بعد، حمزه مصطفی، وزیر اطلاعات سوریه، هشدار دیگری خطاب به قسد صادر کرد و گفت که آمریکا ممکن است این گروه را رها کند. او مدعی شد که مظلوم عبدی، فرمانده قسد «فرصت‌های تاریخی» را از دست داده و موضوع فدرالیسم و تمرکززدایی سیاسی کاملاً منتفی است. مصطفی تأکید کرد که «هیچ جایگزینی» برای توافق ۱۰ مارس وجود ندارد و آن را «راه‌حل ادغام» معرفی کرد. او هشدار داد که شکست توافق، سوریه را به دو سناریو می‌کشاند: یا ماندن بلندمدت آمریکا ـ که «غیرممکن» خوانده شد ـ یا خروجی شبیه افغانستان.

در همان روز، عبدی بار دیگر خواستار «گفت‌وگو» برای ایجاد سوریه‌ای «دموکراتیک و غیرمتمرکز» شد و سقوط حکومت اسد را «لحظه‌ای تاریخی» خواند. او تأکید کرد که مرحله کنونی مسئولیت مشترک ملی را طلب می‌کند و نیازمند گفت‌وگویی فراگیر است.

با وجود این مواضع، دولت سوریه و ترکیه همان روز دست به تنش نظامی زدند. دولت واحدهای پهپادی در دیرالزور مستقر کرد و ترکیه نیز نیروهای کمکی به جبهه حلب فرستاد. اسلام‌گرایان حاکم در دمشق تاکنون نشانی از تمایل به تقسیم قدرت با گروه‌های دیگر ـ به‌ویژه اقلیت‌ها ـ نشان نداده‌اند. ارتش جدید سوریه نیز یک سال پس از تشکیل همچنان کاملاً در اختیار همان جریان اسلام‌گراست. بنابراین ادغام قسد در ساختار دولت دشوار به نظر می‌رسد.

اظهارات فیدان و مصطفی نیز همین را تأیید می‌کند: با وجود آمادگی قسد برای گفت‌وگو، دولت و ترکیه راه‌حل نظامی را ترجیح می‌دهند. احتمال می‌رود عملیات گسترده علیه مناطق قسد بلافاصله پس از پایان سال آغاز شود. دو عامل این زمان‌بندی را برای دولت مناسب می‌کند: نخست، انتظار لغو کامل تحریم‌های آمریکا علیه سوریه تا پایان سال که وقوع نبرد پیش از آن می‌تواند آن را به خطر اندازد؛ دوم، پایان ضرب‌الاجل توافق که بهانهٔ حقوقی برای حمله فراهم می‌کند.

قسد میان ۷۰ تا ۱۰۰ هزار رزمنده دارد که نیروهایی آموزش‌دیده و باتجربه هستند اما بخش زیادی از آنها کرد نیستند و از میان قبایل عرب‌اند که برخی از آنها پیش‌تر حمایت خود را از الشرع اعلام کرده‌اند. بنابراین در صورت جنگ، احتمال جدایی و حتی خیانت وجود دارد. توازن قوا به نفع دولت است، اما قسد توان مقاومت طولانی دارد و اگر جنگ را فرسایشی کند، ممکن است آمریکا و غرب موضع حمایتگر خود از دولت را تغییر دهند.

برخی تحلیلگران سوری معتقدند آمریکا به ترکیه اجازه می‌دهد دمشق را به تقابل با قسد تشویق کند تا دولت را به دام بیندازد و واشنگتن بتواند خواسته‌های خود ـ به‌ویژه ایجاد ساختار فدرالی ـ را بر الشرع تحمیل کند. هرگونه عقب‌نشینی قسد می‌تواند مشکلاتی برای دولت ، به‌ویژه در میان دروزی‌های سویدا و علویان ساحل نشین سوریه ایجاد کند.